H ανακύκλωση ρούχων και αξεσουάρ όχι μόνο δεν είναι ντεμοντέ, αλλά κρίνεται απαραίτητη σε περιόδους οικονομικής ύφεσης. Aντισταθείτε στον καταναλωτικό εαυτό σας, έστω για μία σεζόν, προκειμένου να αξιοποιήσετε ενδυματολογικές «στιγμές» που ήρθε η ώρα να φρεσκαριστούν και να συναγωνιστούν τις έτοιμες λύσεις.
Και δεν μιλάμε για ρούχα που δημιουργήθηκαν από εφημερίδες, σελοτέιπ, κάλτσες, χαρτί και κουτιά αναψυκτικών. Το παιχνίδι της δημιουργίας και της αποδόμησης, ο ακατέργαστος κόσμος της μόδας κρύβει άλλη γοητεία. Πειραματιζόμαστε μεν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να κυκλοφορούμε σαν ρακοσυλλέκτες!
Αρκεί να παρακολουθούμε στενά τις τάσεις και να ξέρουμε πώς να τις μεταφράσουμε και να τις υιοθετήσουμε. Να παίρνουμε μαθήματα από τον Τζον Γκαλιάνο, που στις κολεξιόν του για τον Dior εκμεταλλεύεται και μπερδεύει ανόμοια μεταξύ τους υλικά, όπως παλιότερα ο Issey Miyake και ο πάντα αντιδραστικός Αλεξάντερ Μακ Κουίν, ο Μαρτίν Μαρζελά σαν μετρ του είδους ή ο Ζαν - Πολ Γκοτιέ.
Ανήσυχοι οικολόγοι με αιτία; Οταν φοράς τη... βιτρίνα, δεν μπορείς να περηφανευτείς για κάτι τέτοιο. Οταν όμως τα υφασμάτινα ψηφιδωτά αποκτούν προσωπικότητα, θυμίζοντας την περίοδο Destroy από τα '70s, εμείς λέμε να αντισταθούμε στα καινούργια υφάσματα που στο τέλος θύμιζαν κουρέλια. Για το καλοκαίρι του 2010 αλλά και τον ερχόμενο χειμώνα, δεν θα καταστρέψουμε τίποτα - απλώς θα το αναδείξουμε.
Ουσιαστικά μιλάμε για τη νέα ανακύκλωση, το πράσινο μέλλον της μόδας, την ανακύκλωση δεκαετιών. Ρούχα κυρίως που δεν μαρτυρούν τι ήταν στην… προηγούμενη ζωή τους. Δεν θα φτιάξουμε, βέβαια, τοπ από πλαστικές σακούλες του σούπερ μάρκετ, αλλά στράπλες μπλούζες από καρέ φουλάρια. Αντί για το συναισθηματικό δέσιμο που νιώθει κανείς όταν δουλεύει με ήδη χρησιμοποιημένα υλικά, θα προτιμήσουμε να παίξουμε με παλιά τραπεζομάντιλα (όπως έχουν τολμήσει αρκετοί σχεδιαστές στο παρελθόν), για να δημιουργήσουμε πρωτότυπες φούστες σε στυλ φακέλου. Αλλά και μια παλιά γραβάτα μπορεί να δεθεί με μία ακόμη, όχι απαραίτητα μονόχρωμη, για να γεννηθεί μια ζώνη που όμοιά της δεν υπάρχει.
Μπορούμε πάντα να ανατρέξουμε σε ιστοσελίδες που προτείνουν ιδέες για πατρόν αλλά και άλλα, που εξειδικεύονται στην πώληση και αγορά χειροποίητων, αυθεντικών δημιουργιών. Τσάντες που γίνονται μίνι φούστες και το αντίστροφο, τουριστικά τι-σερτ που γίνονται αγνώριστα με παγέτες και κορδέλες, ρέλια από παλιές σημαίες, ρούχα και αξεσουάρ των οποίων δεν μπορεί να μαντέψει κανείς την προέλευση. Ακόμη και το κλασικό λευκό ανδρικό πουκάμισο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ένα αυτοσχέδιο σέξι τοπ με μανίκια που δένουν στην πλάτη.
Η ανακύκλωση δεν αποτελεί νέα τάση. Το εντυπωσιακό είναι πόσοι πρωτοεμφανιζόμενοι σχεδιαστές ανατρέχουν στα παλιά μπαούλα για να δημιουργήσουν κάτι φρέσκο. Για να τους μιμηθούμε, μπορούμε να κόψουμε τα τζιν, σε εκδοχή βερμούδας ή σορτς, να περάσουμε μαντίλια αντί για ζώνη και να βάλουμε την υπογραφή μας - ως σχεδιάστριες με αιτία. Τα μαύρα φορέματα θα γίνουν αγνώριστα αν προσθέσουμε μια σειρά από παλιές κονκάρδες στο τελείωμα των κοντών μανικιών ή στο στρίφωμα.
Πανκ, ποπ, ροκ, ρετρό... Η ανακύκλωση στο χρονοντούλαπο της μόδας είναι πια τρόπος ζωής. Κανένα ρούχο δεν πρέπει να μοιάζει με το άλλο. Κάθε κομμάτι μπορεί να έχει τη δική του άγρια, ακατέργαστη ομορφιά. Και ξανά από την αρχή.
Πηγή: Περιοδικό «K»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ΕΛΕΥΘΕΡΑ τα σχόλια σας χωρίς να είναι υβριστικά. ΔΕΝ δημοσιεύονται διαφημιστικά σχόλια.